Αναπαραγωγή, αποδράσεις, αξιοθέατα, εκδρομές, σε διάφορα μέρη της Ελλάδας με βάση δημοσιεύσεις από τα μ.μ.ε.

Αγιος Παύλος, Φίνος Φίλμ

ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ ΜΑΝΤΑΔΑΚΗ
Μέσα στο κέντρο της πρωτεύουσας, σε απόσταση αναπνοής από την Ομόνοια και δίπλα στους ιστορικούς σιδηροδρομικούς σταθμούς, συναντάμε τα παλαιότερα κινηματογραφικά πλατό της Αθήνας. Πρόκειται για τα στούντιο της Φίνος Φιλμ, την οποία ίδρυσε ο Φιλοποίμην Φίνος εν έτει 1943.
Η περιοχή που εγκαταστάθηκαν τα στούντιο είναι γνωστή σε παλαιότερους και νεότερους σινεφίλ από τις εικόνες των ταινιών του Φίνου και ονομάζεται Άγιος Παύλος. Οφείλει την ονομασία της στην εκκλησία του Αγίου Παύλου που με χορηγία του Δήμου Αθηναίων κατασκευάστηκε στις αρχές του 20ού αιώνα.
Ο Άγιος Παύλος βρίσκεται στο κέντρο της ομώνυμης συνοικίας που συνορεύει μεταξύ άλλων με την πλατεία Βάθη, την πλατεία Αττικής, την πλατεία Μεταξουργείου και σήμερα εξυπηρετείται με δύο γραμμές μετρό. Αλλά η κινηματογραφική σχέση της γειτονιάς δεν σταματά εδώ αφού επί πολλά χρόνια την κοσμούσαν με την παρουσία τους δύο από τους πιο ιστορικούς κινηματογράφους το «Αλκαζάρ» και η «Βικτώρια». Μπροστά στους δύο αυτούς κινηματογράφους, επί της οδού Θ. Δηλιγιάννη, γυρίστηκαν σκηνές της ταινίας «Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες». Σε μπακάλικο της περιοχής γυρίστηκε και η κωμωδία «Ο μπακαλόγατος». Ένας πόλος έλξης μικρών και μεγάλων, κυρίως τους θερινούς μήνες, ήταν το «Βουναλάκι». Ένα μικρό ύψωμα ακριβώς απέναντι από τον Σταθμό Λαρίσης, που διατηρείται ακόμα. Εκεί οι μικροί έβρισκαν χώρο για παιχνίδι και οι μεγάλοι για το καφεδάκι τους. Κάπου - κάπου ερχόταν παλαιότερα και ένα μικρό λούνα παρκ.
Ο σταθμός Λαρίσης ήταν τότε στις δόξες του αφού ακόμα και οι επίσημοι ταξίδευαν με τρένο από και προς την Αθήνα. Στα τέλη της δεκαετίας του '50 θυμάμαι την αψίδα που είχαν στήσει στην οδό Δηλιγιάννη για να περάσει ο τότε Γερμανός καγκελάριος Αντενάουερ.

TUI: προοπτικές του ελληνικού τουρισμού

Ερ: Κύριε Έλερμπεργκ, ποιες είναι προοπτικές του ελληνικού τουρισμού;
Απ: H αφετηρία για τον ελληνικό τουρισμό είναι εξαιρετική. Nιώθουμε μια νέα δυναμική στην Ελλάδα και ο τίτλος του συνεδρίου, «Η επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας», είναι εξαιρετικά εύστοχος. Η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε μια νέα βάση πάνω στην οποία μπορούμε να σχεδιάσουμε για το μέλλον. Βλέπουμε τις πρώτες προόδους και είναι σημαντικό τώρα να σταθεροποιηθεί αυτή η κατάσταση. Στην Ελλάδα υπάρχουν τα πάντα, είναι ένας ελκυστικός προορισμός από πάσης απόψεως.

Λευκάδα Μουσείο Σικελιανού

Ο Σικελιανός είναι, κατά κοινή ομολογία, ένας από τους σημαντικότερους Νεοέλληνες ποιητές. Μολονότι όμως τα τελευταία τριάντα χρόνια οι μελέτες, τα βιβλία, οι διατριβές και τα αφιερώματα για το έργο του πύκνωσαν και οδήγησαν σε μια πιο ουσιαστική προσέγγιση της λυρικής προσφοράς του, η αλήθεια είναι ότι διαβάζεται λιγότερο απ' ό,τι άλλοι ομότεχνοί του - σίγουρα λιγότερο από τον Καβάφη, τον Καρυωτάκη, τον Λαπαθιώτη, τον Ελύτη, τον Σαχτούρη ή τον Αναγνωστάκη. Ο υψηγορικός τόνος του, η παλαιοδημοτική γλώσσα, ο ρόλος του μύστη και του ταγού που είχε με θέρμη υιοθετήσει, είναι ορισμένα από τα στοιχεία που δυσχεραίνουν τον συντονισμό του έργου του με τις προσλαμβάνουσες των αναγνωστών του 21ου αιώνα. Ωστόσο, είναι αρκετοί και σημαντικοί οι ποιητές κάθε ηλικίας που δηλώνουν στις μέρες μας θαυμαστές του -Γιάννης Δάλλας, Νάσος Βαγενάς, Διονύσης Καψάλης, Γιώργος Κοροπούλης, Κώστας Κουτσουρέλης, Γιώργος Βαρθαλίτης, Γιάννης Στίγκας κ.ά.- ενώ είναι γεγονός ότι δεν έλειψαν οι επανεκδόσεις και ανατυπώσεις βιβλίων του. Όπως εύστοχα παρατηρεί ο Κουτσουρέλης, «η εξίσωση μοντέρνος ίσον μοντερνιστής είναι πλαστή. Αληθινά σύγχρονος, πράγματι επίκαιρος και ‘χρηστικός’, δεν είναι απαραίτητα ο νεωτερικός, αλλά ο καλός συγγραφέας, ανεξαρτήτως αισθητικής εντάξεως και σχολής». Εξίσου ορθά, ο Ερατοσθένης Καψωμένος επισημαίνει ότι τον Σικελιανό επανεπικαιροποιεί το γεγονός ότι στόχευε σε μια παγκόσμια κοινωνία και μια ριζική πολιτισμική ανανέωση με επίκεντρο τη φύση και την ενότητα ανθρώπου - φύσης. https://goo.gl/maps/iSZPUfewZ7x